Σε λίγο θα αρχίσουν οι αναρτήσεις για τους «πρώτους των πρώτων» των πανελληνίων εξετάσεων. Είναι αλήθεια πως αξίζουν ένα μεγάλο μπράβο αυτά τα παιδιά. Το αποτέλεσμα εκφράζει το υψηλό επίπεδο, γνώσεων, ικανοτήτων (έμφυτων ή επίκτητων) και δεξιοτήτων που αποκτήθηκαν με σκληρή μελέτη, κόπο και στερήσεις.
Υπάρχουν βέβαια και μαθητές που μένουν εκτός δημοσιότητας και ο χαρακτηρισμός «πρώτοι» , για όσους συγκέντρωσαν βαθμολογίες κοντά στο απόλυτο άριστα, υπονοεί άδικα τον χαρακτηρισμό «δεύτεροι».
Όμως, ανάμεσα σε αυτούς τους «δεύτερους» υπάρχουν παιδιά που ξεκίνησαν από πολύ χαμηλά και παρά τις δυσκολίες, αντικειμενικές ή υποκειμενικές, καταβάλλοντας την ίδια σκληρή προσπάθεια έφτασαν ψηλά. Σε κάποιες περιπτώσεις το 14 είναι το ίδιο ψηλά με το 18. Γιατί, όσο δύσκολο είναι να φτάσεις από το 15 στο 18, άλλο τόσο και ίσως ακόμα δυσκολότερο είναι να φτάσεις από το 8 στο 15.
Τα αποτελέσματα δείχνουν πόσο «ψηλά» έφτασε ένα μαθητής σε απόλυτους αριθμούς. Την πρόοδο όμως κάθε μαθητή, την αφετηρία και την διαδρομή του μέχρι τον τερματισμό την γνωρίζουμε μόνο εμείς οι καθηγητές του γιαυτό σε κάποιες περιπτώσεις ο δικός μας κατάλογος με τους «πρώτους» είναι μεγαλύτερος, πιο ουσιαστικός, πιο ανθρωποκεντρικός και φυσικά εκτός δημοσιότητας.
Μέσα στο «σφαγείο»-«σύστημα-απόστημα» της κυρίας Νίκης, λέμε συγχαρητήρια και στους πρώτους των πρώτων και στους τελευταίους των τελευταίων και ευχόμαστε στα «θύματα» του σφαγείου να «αναστηθούν» και να «εκδικηθούν».
ΥΓ. Σε αυτούς τους τελευταίους αφιερώνουμε τους στίχους που τραγούδησε η Σωτηρία Μπέλλου:
“Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα
βάλε στα ρούχα σου φωτιά
βάλε στα όργανα φωτιά
να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα
η τρομερή μας η λαλιά”.
Παροδος 