Για την επιδιωκόμενη ανοησία της αγέλης

Ας είμαστε ειλικρινείς. Όσοι εμβολιαστήκαμε το κάναμε για να προστατέψουμε την υγεία μας και όχι την δημόσια υγεία, αν και πολλοί από εμάς είχαν στο μυαλό τους πως προστατεύοντας τον εαυτό τους -ώστε αν νοσήσουν να μη χρειαστούν νοσηλεία ή ΜΕΘ- προστάτευαν το αδύναμο δημόσιο σύστημα υγείας μας δίνοντας του την δυνατότητα, με τα λιγοστά μέσα που διαθέτει , να προστατέψει όσο το δυνατό περισσότερους συνανθρώπους μας είχαν ανάγκη αυξημένης-σωτήριας φροντίδας. Έτσι, έμμεσα, η αυτοπροστασία συνεπαγόταν και την προστασία της δημόσιας υγείας.

Από την άλλη, έχουμε βάσιμους λόγους πλέον να πιστεύουμε ότι η πίεση της κυβέρνησης για αυξημένους εμβολιασμούς εδράζεται όχι στην αγωνία της για την προστασία της υγείας καθενός από εμάς αλλά στον αγώνα πολιτικής επιβίωσης με δεδομένο το πολιτικό κόστος που συνεπάγεται η κατάρρευση του συστήματος υγείας και το συνεπαγόμενο μέγεθος της αναμενόμενης τραγωδίας. Γιατί οι 13.000 νεκροί (προς το παρόν) είναι ήδη μια ασύλληπτη τραγωδία. Σε αυτό συνηγορεί ο κομπασμός της κυβέρνησης «τα καταφέραμε να έχουμε μόνο 13.000 νεκρούς».(Πόσο βρωμάει η πολιτική «ανάσα» κάποιων κυβερνητικών στελεχών)

Και φτάνουμε στα κρίσιμα ζητήματα:

Οι έρευνες (που βλέπουν το φως της δημοσιότητας) μας πληροφορούν ότι ο εμβολιασμένος μπορεί να νοσήσει και να μολύνει άλλους. Τα αριθμητικά επιχειρήματα που αφορούν πιθανότητες ή ποσοστά είναι αδύναμα μιας και μπορεί κάποιος να τα καταλαβαίνει αλλά όχι απαραίτητα και να τα συμμερίζεται. Τι σημαίνει άραγε το «ο εμβολιασμένος έχει μικρή πιθανότητα να μολύνει»;

Τι σημαίνει πιθανότητα 10%; Πως αν έρθει σε επαφή με 100 ανθρώπους θα μολύνει 10; Και είναι λίγοι οι 10; Είναι «λίγος» ο ένας; Συμπέρασμα: ο εμβολιασμένος προστατεύει τον εαυτό του και όχι τον διπλανό του. Τον διπλανό του θα τον προστατέψει με άλλους, γνωστούς, τρόπους, ίδιους με αυτούς που ο ανεμβολίαστος θα προστατέψει τον διπλανό του αλλά ,δυστυχώς, όχι τον εαυτό του.

Αν ήμουν ανεμβολίαστος (από φόβο ή ανασφάλεια ή επειδή δεν έχω πειστεί για την αναγκαιότητα) και άκουγα τα τιμωρητικά μέτρα που ανακοίνωσε σήμερα η κυβέρνηση (παρά τις διαβεβαιώσεις της για το αντίθετο) θα πείσμωνα περισσότερο. Μπορεί να έλεγα: «Σοβαρά τώρα; Με τιμωρείς; Με αποκλείεις; Όχι ρε κερατά, θα χαλάω 80 ευρώ τον μήνα για rapid test αλλά δεν θα υποκύψω στην τιμωρία σου».

Το δίπολο : εμβολιασμένοι-ανεμβολίαστοι, είναι αισχρό και αρνούμαι να το δεχτώ. Αν κινδυνεύω να μολυνθώ, κινδυνεύω από τον διπλανό μου και δεν με ενδιαφέρουν οι πιθανότητες.

Το μόνο που έχω να πω στους ανεμβολίαστους είναι: Σας παρακαλώ εμβολιαστείτε όλοι ώστε αν νοσήσουμε να έχει τη δυνατότητα το αδύναμο σύστημα υγείας να μας προστατέψει όλους.

Και όταν τελειώσει όλο αυτό θα λογαριαστούμε (όχι με τους ανεμβολίαστους όπως μας σπρώχνει η κυβέρνηση αλλά) με όλους αυτούς που όχι μόνο δεν δυνάμωσαν το δημόσιο σύστημα αλλά το αποδυνάμωσαν προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων ως συνεπείς νεοφιλελεύθεροι. Και όχι μόνο αυτό.

Θα λογαριαστούμε με αυτούς που άφησαν δάση και περιουσίες να καούν, που στέρησαν από χιλιάδες παιδιά το αγαθό της δωρεάν ανώτατης εκπαίδευσης αλλά και αυτούς που δεν μας λένε που βρήκαν τα χρήματα για να αγοράσουν 37 ακίνητα, τους ίδιους που δηλώνουν ψευδές πόθεν έσχες.

Για όλα θα λογαριαστούμε.