Μια φορά ένα κορίτσι με είχε ρωτήσει στη τάξη: «Πως μπορείτε να μιλάτε με τόση σιγουριά για πράγματα που δεν βλέπετε, όπως τα ηλεκτρόνια και τα πρωτόνια;»
Θυμάμαι πως της είχα απαντήσει κάπως έτσι:
Οι πιο πολλοί από εμάς έχουμε κοιτάξει ψηλά για να κοιτάξουμε αυτές τις άσπρες “συννεφένιες” γραμμές που αφήνουν πίσω τους τα αεροπλάνα καθώς διασχίζουν τον ουρανό. Μερικές φορές το αεροπλάνο πετάει τόσο ψηλά που δεν φαίνεται.
Όμως εμείς γνωρίζουμε πως βρίσκεται κάπου εκεί, στην άκρη της γραμμής που συνεχώς μεγαλώνει. Αυτό το ίχνος του αόρατου αεροπλάνου μας διηγείται την ιστορία της τροχιάς του και μας δίνει την δυνατότητα να λέμε με σιγουριά «κοίτα, πέρασε ένα αεροπλάνο». Συνέχεια
Παροδος 