Έφυγε και ο Σεπτέμβρης και ούτε μια βροχή πραγματική. Μόνο βροχή από δηλώσεις. Αλλά αυτές δεν πιάνουν. Δεν έχουν άρωμα. Άσε που μερικές βρωμάνε.
Υπήρχε ένα βοσκός στην Ηλεία, που κάθε Σεπτέμβρη, αφού μελετούσε τις κινήσεις των μυρμηγκιών έβρισκε πότε θα πέσει το πρώτο χιόνι. Πάντα το έβρισκε. Τώρα δεν βρίσκει μυρμήγκια. Κάηκαν.
Θυμάστε το θέμα έκθεσης κάθε Σεπτέμβρη στο σχολείο; Και τον συνηθισμένο πρόλογο; «Ήρθε επιτέλους το φθινόπωρο, άνοιξαν τα σχολεία…». Μπούρδες. Κανείς δεν χαιρόταν ούτε χαίρεται. Μόνο μια φορά χάρηκα γιατί θα ξαναέβλεπα την Άννα. Είχε έρθει και πατέρας μου στον αγιασμό.
Αλλά η Άννα δεν ήρθε, άλλαξε σχολείο Και είχαμε μια λαχτάρα να την δούμε όλα τα αγόρια ντυμένη με τα καλά της στον αγιασμό. Πως γίνεται πριν την ορκωμοσία της Βουλής που φοράνε όλοι τα καλά τους και χαμογελούν περιμένοντας το Άγιο Νεύμα της εξουσίας; Ε έτσι και εμείς περιμέναμε το άγριο νεύμα των κατάμαυρων ματιών της. Τι είδους ομορφιά είναι αυτή που αγριεύει τους ανθρώπους με ένα νεύμα της; Εξουσιαστική, Θεϊκή, Άγρια Τριάδα : «Τα δύο της μάτια και το στόμα της».
Παροδος 
@ cook the book
Αλλο το ξε-μυαλίζομαι όμως και άλλο το ερωτεύομαι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
…α…αμα ο ερωτας εχει μυαλο….τοτε δεν ειναι ερωτας!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ betty
…δραματικό παραμύθι όταν διαφωνούν στον τρόπο που θα το τελειώσουν
@ cook the book
όταν κατατίθεται και το μυαλό όμως δυσκολεύουν τα πράγματα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
χμμμ…ωραια το εθεσες Padrazo…αγιο το νευμα και μοιραιο…γιατί το πρωτο που εκτιθεται εναι το συναισθημα (οταν υπαρχει),σα να λεμε η πιο ευαισθητη πλευρα μας(οποτε πρόσεχε τα νώτα σου!) ή.. η απολυτη αγνοια μας(ή αλλιώς ο Θεος βοηθός!)…καλη τυχη 🙂
…συμφωνω, ο ερωτας είναι ενα θαυμασιο παραμυθι που γι’αυτό ακριβώς μπορει να εχει και ενα ωραιοτατο χάπυ εντ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο έρωτας είναι ένα παραμύθι που έχουμε ανάγκη να το ζήσουμε.
Οι δυο ερωτευμένοι, απλώς συμφωνούν στον τρόπο που θέλουν να το ζήσουν.(λές; αυτό τώρα το σκέφτηκα)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν ξέρω τι λένε οι καθηγητές φιλοσοφίας (κάτι παραπάνω θα ξέρουν από μένα) αλλά μου φαίνεται λίγο απαισιόδοξο αυτό.
Δηλαδή δεν ερωτευόμαστε και δεν αγαπάμε τον άλλον γι’ αυτό που είναι αλλά για αυτό που νομίζουμε ότι είναι , αφού «…μας γοητεύει εκείνο που έχουμε ανάγκη να μας γοητεύσει, δεν είναι ο άλλος γοητευτικός, εμείς έχουμε ανάγκη να γοητευτούμε…», επομένως παραμυθιαζόμαστε; Κρίμα , πολύ κρίμα απογοητεύτηκα τώρα.
Όταν προσπαθούμε να αναλύσουμε το συναίσθημα μέσα από λογικές προτάσεις πιστεύω ότι χάνει όλη τη μαγεία και την ουσία. Και στη ζωή μου χρειάζομαι μικρές έστω δόσεις μαγείας.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Της φιλοσοφικής ναι,…της σχολής όχι…Τι δλδ μόνο η Φιλοσοφική έχει έδρα φιλοσοφίας; (κουίζ)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ taradela
Εκτός και έχεις «στραβομάρα», συνηθισμένο στους άντρες 🙂
@ betty
Πολυ σωστός. Είναι ακριβώς όπως τα λέει ο δάσκαλός σου.
(Ααα ώστε της φιλοσοφικής και εσείς ε; )
🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο αγαπημένος μου καθηγητής (έδρα φιλοσοφίας) στο Παν/μιο έλεγε : «γοητεύεται εκείνος που έχει ανάγκη να γοητευτεί, μας γοητεύει εκείνο που έχουμε ανάγκη να μας γοητεύσει, δεν είναι ο άλλος γοητευτικός, εμείς έχουμε ανάγκη να γοητευτούμε…» Εάν πράγματι είναι έτσι , τότε, ίσως θα έπρεπε να προσέχουμε τι μας γοητεύει, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την εξουσία…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μπορείς να μάθεις πολλά από δυο μάτια και ένα στόμα, αρκεί να αναγνωρίσεις τα σημάδια.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!