Υπάρχει ένας και μοναδικός λόγος που θα μπορούσα να υποβάλλω τον εαυτό μου στο μαρτύριο της αναζήτησης σκιάς κάτω από μια ομπρέλα μέσα στο καυτό φως μιας παραλίας. Για ηλιοθεραπεία δεν το συζητάμε πρώτον γιατί δεν είμαι άρρωστος ώστε να έχω ανάγκη μιας τόσο οδυνηρής θεραπείας και δεύτερο γιατί το θεωρώ εικονική εκτέλεση.
Ο μοναδικός λόγος λοιπόν για να «εκτελεστώ» στο ήλιο-σκοπευτήριο είναι η επιθυμία της παρέας μου, αν και πάλι, μερικές φορές μου φαίνεται λίγο χαζό το θέαμα δύο ανθρώπων στριμωγμένων κάτω από μια ομπρέλα που με την σειρά της είναι στριμωγμένη στην άναρχη πυκνή δόμηση της σκιάς που φτιάχνουν οι υπόλοιπες και στην κυκλοφοριακή συμφόρεση δεκάδων καμένων ποδιών στα στενά περάσματα των προσωρινών οικοπέδων που οριοθετούν οι ψάθες οι πετσέτες και τα γυαλιστερά λιπαρά σώματα. Πόσο μάλλον όταν λίγα μόλις μέτρα παρά πέρα η πυκνή δροσερή σκιά μιας ταβερνούλας, με τις καρεκλίτσες και τα τραπεζάκια με τα μεζεδάκια και τις παγωμένες μπύρες με προ(σ)καλεί προκλητικά με κύματα δροσερών υποσχέσεων.
Μόνος μου δε θα ήταν ποτέ δυνατό να στήσω μια ομπρέλα κάτω από τον καυτό ήλιο για να προφυλαχτώ από κάτι στο οποίο θα είχα επιλέξει να «εκτεθώ». Αν πηγαίνουμε στην θάλασσα για να δροσιστούμε –κάτι για το οποίο αμφιβάλλω- δεν βλέπω τον λόγο για τον οποίο πρέπει αμέσως μετά να ακυρώνουμε αυτό το υγρό ευεργέτημα παραδομένοι στα κύματα θερμότητας που ακολουθούν τα κύματα δροσιάς και αφυδατώνουν ανελέητα κάθε ανυπεράσπιστο κύτταρο μας.
Βουτάω- στεγνώνω- ιδρώνω- στεγνώνω- βουτάω- στεγνώνω- ιδρώνω… Αυτή η κυματοειδής επανάληψη που μιμείται κατά ένα τρόπο τον κυματισμό της θάλασσας μου προκαλεί μια αντίστοιχη διακύμανση αισθημάτων και συναισθημάτων.
Η αλήθεια είναι πως μερικές φορές ζηλεύω όλους αυτούς που απολαμβάνουν η μπορούν να καμώνονται πως απολαμβάνουν την σωματική ταλαιπωρία της εθιμικής θερινής κακουχίας. Ίσως βέβαια να φταίει, είτε το γεγονός πως ποτέ δεν είχα την ανάγκη, δεν την ένιωσα δηλαδή, να μαυρίσω καθότι είμαι μελαψός και το καλοκαίρι μετατρέπομαι αυτομάτως σε σκούρο, είτε γιατί έχω μεγαλώσει. Ισως πάλι όλα αυτά να τα λέω γιατί μέσα μου φωνάζω:
«ΖΗΤΩ ΤΑ ΔΡΟΣΕΡΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ»
Παροδος 
betty
Κατάλαβα που είναι αν και δεν έχω πάει στην Νέδα αλλά την έχω στο πρόγραμμα. Ενας λόγος παραπάνω. Ευχαριστώ για την πληροφορία 🙂
cook the book
Πάω να ξαναφτιάξω βαλίτσες 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
α καλέ μου…μεγάλη παράλειψη που δεν πήγες ακόμη στο Πουρί(εγώ έμενα κιόλας εκεί σε ένα πολυ φιλόξενο ξενώνα με ΤΗΝ θέα!))…μακράν η καλύτερη θέα σε όλο το αν.Πήλιο…κι αν πας μην ξεχάσεις να φας στην πλατεία του με τα 3 επίπεδα παρακαλώ,κάτω από μεγάλα πλατάνια,με φόντο κομμάτια από το γαλάζιο του αιγαίου…
…συμφωνώ απολύτως…το σχολαρχειο στον Κισσό…τέλειο για αραλίκι….εγώ προτίμησα τα γλυκά κουταλιού :0)
….ααααχ…τι ήθελα και τα θυμήθηκα τώρα μες τον κάμπο…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ξέρεις από Μεσσηνία; Κυπαρισσία; ποταμός Νέδα(η Νέδα)και πιο πέρα το Στόμιο(αυτό με το δασάκι-πλέον-ανατριχιάζω που το σκέφτομαι ότι μέσα σε 2-3 χρόνια άρχισε το δάσος να έχει μεγάλα ξέφωτα και οικόπεδα καλλιεργήσιμα!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
betty
Για πες, για πες που είναι αυτό το μέρος γιατι μου ακούγεται εξαιρετικό.
cook the book
Εχω παει στο Πήλιο δεκαπέντε φορες και δεν εχω παει στο Πουρί το πιστεύεις; «Κολλάω» πάντα στην Τσαγκαράδα στην πλατεια της Αγιας Παρασκευης με ένα βιβλίο και τσιπουράκι ή στο «σχολαρχείο» στον Κισσό» με τις βυσινάδες και τα τσιπουρόμελα και ξεχνιέμαι. Τι βλακεία μου. Θα επανορθώσω σύντομα μου φαίνεται.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
…υπέροχα και τα Τζουμέρκα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
εμένα πάλι δεν μου άρεσε η Νταμούχαρη…τουλάχιστον όχι τόσο όσο αγάπησα το Πουρί….ίσως έφταιγε που ήταν και ψιλόβροχο όταν την επισκεφτηκα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αν είναι έτσι για την Νταμούχαρη και μόνο, καλά κάνεις και γκρινιάζεις.
Βέβαια, είμαι κι εγώ υπέρμαχος του βουνού, του σκαρφαλώματος και του ποταμού που βουίζει και σου πέρνει τ’αυτιά, κι επειδή έχω ευκαιρία να περνώ διακοπές σε θάλασσα αλλά αγαπώ καλύτερα το βουνό, βρήκαμε δύο παραλίες όπου εκβάλλει ποταμός κι έτσι ησύχασα τον πόνο μου…η μια παραλία έχει κι ένα (επαπειλούμενο από εκχερσώσεις για καλλιέργειες) δάσος… Μ’αρέσει όπως γράφεις.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
cook the book
Για να πω την αλήθεια την Νταμούχαρη ειδικά την αγαπάω όσο και το Καρπενήσι την Σαμπατική τα Τζουμέρκα την Αρκαδία.
Για όσους δεν έχουν προλάβει να δουν την Νταμούχαρη ας σπεύσουν γιατί την ανακάλυψε το Χόλιγουντ και τον Σεπτέμβρη θα γυριστεί εκεί μια ταινία με την Μεριλ Στριπ. Οπότε «Αντίο Νταμούχαρη»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν σε αδικω που από Νταμούχαρη προτιμάς Καρπενήσι…σιχαίνομαι το ψήσιμο στον ήλιο-ακόμη και κάτω από ομπρέλα…για το μόνο που την βρίσκω χρήσιμη,είναι να κρατα δροσερότερο το ψυγειάκι για τα σαντουιτσάκια που καταβροχθίζουμε μετά το μουλιασμα 2 ωρών μέσα στο νερό… ζήτω ΚΑΙ στα βουνά ΚΑΙ στα ποτάμια 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
aqua
Επέστρεψα από την Νταμούχαρη και τωρα θελω πολύ να επιστρέψω στο Καρπενήσι 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να συμπεράνουμε πως επέστρεψες από τας Καρπενησίους Νήσους? :))
Οπως και να ‘ναι καλώς μας ήρθες!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
athena
ΖΗΤΩΣΑΝ (δις) 🙂
tassoula
Να πας στο Καρπενησι τοτε, να ξαμολυσεις τον σβούρα στους κήπους με χορτάρι δίπλα στο ποτάμι και συ να απολαμβανεις τον καφε και το βιβλιο σου κατω από το πλατάνι.
avra
Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Το όνομά σου και μόνο (avra) ξεκαθαρίζει την προτίμησή σου. 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
για την ηλιοθεραπεια συμφωνω και με το παραπανω αλλα κατ’αλλα ειμαι οπαδος του καλοκαιρι = θαλασσα!!!!
τι να γινει ? γουστα ειναι αυτα….
:-))))
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πες τα!
Να φωνάξω και εγω ζήτω για το βουνο και το ποτάμι(σε ένα παραπόταμο στα σύνορα στα Γιάννενα έχω κάνει το καλύτρο μπάνιο!!).Αν και τώρα που πάμε βράδυ για μπάνιο τα πράγματα είναι καλύτερα!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ΖΗΤΩΣΑΝ
ΤΑ ΔΡΟΣΕΡΑ ΒΟΥΝΑ
ΤΑ ΓΑΡΓΑΡΑ ΝΕΡΑ
ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΙΚΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
aradela
«καλοκαίρι χωρίς μαγιό…»
Αυτό μάλιστα είναι ένα όμορφο και ενδιαφέρον έθιμο.
Που ακριβώς πέρνετε το μπάνιο σας είπατε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τελικά δεν κατάλαβα, πήγες διακοπές στη θάλασσα και αναζητούσες τα ποτάμια, οπότε και έσπασες τα νεύρα της παρέας σου ή πήγες και προσπάθησες έστω και λίγο να αφεθείς σε αυτές τις (άσχημες όπως τις περιγράφεις) συνήθειες του καλοκαιριού;
Εγώ πάντως προς υπεράσπιση όλων αυτών που τους αρέσει η θάλασσα (την ηλιοθεραπεία την απεχθάνομαι και εγώ) θα σημειώσω, ότι καλοκαίρι χωρίς μαγιό, αντηλιακό, ήλιο και βουτιές στα κρυστάλλινα νερά της Ελλάδας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.
Υ.Γ Νομίζω ότι γκρινιάζεις, φύγε για τα βουνά όσο προλαβαίνεις ακόμα
Φιλιά καλημέρα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!